بازگشت
پای انصاف
فروغ از لندن فروغ از لندن

 
آنچه آمد سرِ ما، برسرِ تقدیر زدیم
طعنه برخویشتن و آنهمه تدبیرزدیم
بسکه معمارِ خرابی وطن گردیدیم
لافِ تخریب  زِبربادیِ تعمیر زدیم
هریکی را هوسِ تخت و کلاه وتاجی
بازِ اقبال بَخواب دیده و تعبیر زدیم
جام بدمستی بلند کرده شعاری دادیم
باده سان خونِ جوانان،و یا پیر زدیم
دستِ قانون بِشکستیم وعدالت کُشتیم
پای انصاف بهر حادثه زنجیر زدیم
درفساد کس نتواند که بوَد همسرِ ما
جُرم ها کرده بهر بیگنه تقصیر زدیم
ازترقی و تحول بنگر لاف و گزاف
سُخنِ مُفت،دلیرانه چنان شیر زدیم
غارتِ مال و منالِ وطنِ خود کردیم
هرچه امداد نمودند بخدا زیر زدیم
نَفسِ امارهٔ ما در پیِ حِرص و آزی
در نگاهِ رُقبا هریکی خود سیر زدیم
شامِ بدبختی ما را نبوَد بسکه فروغ
مُهرِ  تأید از این غُربتِ دلگیر زدیم
          5/6/2013
   باتقدیم احترام
 
        بهانه ها
چون ماهِ رویِ تو! نبوَد در زمانه ها
ماه ازجمال وحُسنِ تو گیرد نشانه ها
درخون تپیده هردلی، یاد ازتو میکند
بی یادو ذکرِ تو! نه تپد دل به خانه ها
بَرآفتابِ حُسنِ تو هرگز زوال نیست
ازشعله های عشق تو بردل زبانه ها
افتاده گانِ دامِ تو درفکرِ چاره نیست
بسمل شده زدستِ تو،نز بهرِ دانه ها
هرآنکه ذوقِ دلبرِ یکدانه درسراست
از سوز و دردِ خود بسراید ترانه ها
نقشی ترا کشیده به دیوارِ هر غزل
اندر خیالِ خامه ای عُشاق بهانه ها
ما را توانِ وصفِ رُخِ یار کی بوَد
بس کُن فروغ از سُخنِ پُر فسانه ها
          4/6/2013
    باتقدیم احترام







June 8th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان